Nga Romeo Kara
Me poshte kam postuar nje video dhe tre foto.
Ne video eshte vajza ime Patricia e cila eshte nje nga atletet me te vogla te atletikes, nen kujdesin e trajnerit te mirenjohur Sabri Bejleri, i cili ka qene trajneri i nje sere kampionesh kombetare dhe nderkombetare. Fatkeqesisht ky eshte ekipi i atletikes sot dhe ky eshte terreni per atletiken ne te gjithe Tiranen.
Tirana e cila dikur ka pasur minimumi gjashte pista atletike, sot nuk ka asnje.
Goditja e fundit iu dha me prishjen e stadiumit Qemal Stafa.
Mbreteresha e sporteve Atletika, u be per rahmet, disiplinat e saj jane ne zhdukje, trajneret jane harruar dhe mjediset e saj i perkasin vetem historise.
Mbi 350 atlete dhe 24 trainere kishte vetem ekipi i Tiranes dikur, ndersa sot nuk ka ngelur asgje nga lavdia e dikurshme.
Në tre fotot e tjera pervec videos jane tre atlete te se njejtes familje te cilet se bashku me vajzen time behen kater, por ne tre breza.
Kryeson listen Ajet Toska, gjyshi i vajzes sime dhe atleti me arritjet me te larta ne Shqiperi.
Ai pasohet nga mamaja e Patricias, Enxhi Toska, e cila la gjurmet e saj si kampione ne dy disiplina sportive.
Dinastia sportive vazhdon me dajen e Patricias, Rein, edhe ai atlet i nivelit te larte ne tre disiplina.
Duket qarte se dy brezat e pare jane ushtuar ne kushte normale sportive dhe kane pasur rezultate, ndersa brezi i trete Patricia stervitet ne mjedise fare te papershtatshme.
Gjithsesi edhe pse ne nuk do t’a nderpresim traditen, dhe edukimit fizik do t’i japim ate qe i takon, ky vend dhe ky popull nuk e meritojne kete gjendje dhe katastrofe sportive.
Nje popull si i yni, qe ka nxjerre Vangjel Zhapen, organizuesin e lojerave të para moderne olimpike, perpara francezit Pierre De Coubertin, patjeter do t’i mbijetoje kesaj prove te veshtire, krahas provave te tjera qe ka ofruar kjo periudhe e permbysjeve te vlerave.
Nje Shqiperi pa kampionet e saj, pa shembujt frymezues te sportit, eshte teresisht e varfer shpirterisht, dhe pa ngjyrat e plota të jetes.
Vangjel Zhapa i famshem na ka percjelle mesazhin, qe ne duhet te veprojme pikerisht atehere kur qeverite dhe institucionet nuk veprojne.
