Dita e sotme ishte e zymtë në Lalëz.
Doktori sot e nisi ditën me shëtitje në shi.
Mori një çadër dhe u nis drejt “Syrit të Kuçedrës”.
Në Lalëz mbretëronte qetësi e thellë.
Thuajse nuk kishte asnjë banor.
Dhe vila e Mul Nokës që zakonisht gjallërohet kur është aty Doktori, ishte bosh.
Doktori kaloi i pezmatuar mes shtëpive dhe vazhdoi ecjen e tij.
Me Lulin ka ditë që nuk flet në telefon.
Monika kishte ardhur dje në mbrëmje, kishte kontrolluar shtëpinë dhe kishte ikur prapë.
As ajo se kishte marrë në telefon.
Hapi telefonin të ndiqte lajmet, ndërkohë qe ecte.
Luli kishte shkuar në Durrës dhe kishte kërkuar bonuese për biznesin, heqje taksash, heqje kamatash, heqje faturash.
Rama kishte lajmëruar se banesat në fshat mund t’i rindërtojnë vetë fshatarët po të duan, kundrejt 20 milionë lekëve.
Vendosi të reagojë.
-Nëse e bën këtë, morëm fund, tha me vete.
Fshatarët do marrin 20 milionëshin e do shkojnë në shtëpi me qira në Tiranë.
Të tjerët që duan ta ndërtojnë, mund të jenë të kënaqur.
Duhet reaguar me force, tha me vete.
Dhe ashtu bëri.
Duke ecur i diktoi sekretares një deklaratë që kërkonte që fshatarëve t’u dyfishohen lekët, se është diskriminim.
Nuk mund ta lejonte Ramën ta kaplonte kaq lehtë këtë gjë.
Pastaj pa në disa portale që ky ka qenë dhe propozimi i Bashës.
U mërzit pak.
-I papjekur mbeti ky gjithë jetën, tha. Nxitohet.
Pasi mbaroi postimin, kishte arritur tek “Syri i Kulçedrës”.
I hodhi dhe një herë sytë nga deti mos psherëtine gjë “Kuçedra” por ishte qetë.
Në kthim u fut mes pishave.
Hapi përsëri telefonin.
Aleanca për Teatrin ishte përçarë.
-Eh pikë e zezë, tha. Teatri i rezistoi tërmetit, kurse Alenca për Teatrin nuk i rezitoi dot, u shkatërrua.
Ç’më gjeti me këta karagjozë.
Pastaj pa që sherri kishte degraduar në sulme seksuale.
-Është dorë e Ramës, tha me vete.
Po ka seks është dorë e Ramës.
Duhet marrë situats nën kontroll.
U thashë 100 herë mos mblidhni lekë, se do ziheni për lekët pastaj, por nuk më dëgjuan.
Tani mirë pa Teatër, po ngelëm dhe pa Aleancën për Teatrin.
Ndërkohë kishte arritur në oborrin e vilës.
Roja i raportoi që nuk ka pasur lëvizje.
Vetëm një skaf ishte afruar nga deti, por i kishin bërë shenjë e ishte larguar.
-Erdhi dhe një inspektor nga këta izrealitët, tha roja, dhe kërkoi që të kontrollonin vilat mos kanë dëmtime.
-Në asnjë mënyrë, i tha Doktori. Mos i lejo ata, se ata kërkojnë për para.
Janë të KÇK. Izrealitët vetëm paratë gjurmojnë.
-Nuk i lejuam, tha roja. Por po erdhën prapë, do të lajmërojmë.
Mbylli derën e vilës dhe hyri në dhomën e tij, ku filloi të shkruajë ditarin.
Për herë të parë ishte i kënqur që e bëri të re vilën më 2014.
Ajo e vjetra vështirë se do t’i rezistonte tërmetit:
“E shtunë… 7 dhjetor. Nësër është 8 dhjetori. Dhe atëhere ishte shi.
Ndoshta kemi fat. Këtij regjimi i ka ardhur fundi….
S.B.”