Që dikush të arrijë deri aty sa të mbathë artin, dikush tjetër duhet të zbathet.
Nga Massimo Gramellini
Shoqata kërkoi, (dhe ia doli), të largojnë pikturën e një gruaje që kishte bërë gabimin e madh të zbulonte shpinën me veshjen e saj. Por nuk e mbyllën me kaq. Ata kërkuan (dhe prapë ia dolën) t’i vendosin një mbulesë të kuqe pjesës së poshtme të një statuje të heroit grek, Epaminondas. Shoqata e quan veten të moderuar dhe nuk jep asnjë arsye për të dyshuar të kundërtën.
Epaminonda, kur zgjidhte ushtarët e batalionit të shenjtë të Tebës, synonte të mbante në të njëjtin divizion ushtarët që kishin lidhje dashurie me njëri tjetrin. Ai vetë ndoshta do të kishte dashur të mbulohej nga koka te këmbët në këtë sallë.
Natyrisht, organizatorët mund të kishin zgjedhur salla të tjera, pa statuja nudo, në vend që të transformonin sipas dëshirës së tyre atë që u duket blasfemi.
Mund të kishin shmangur të paktën fshehjen pas formulave të tjera, por ata thanë që e censuruan Epaminondan jo për “arsye kulturore”, (pra jo për arsye fetare), por për “nevoja ceremoniale”, pasi këmbët e tij të zhveshura do të kishin stonuar me “ambientin maroken”.
Ata që e morën me qira teatrin nuk duhej ta kishin nënshtruar sallën sipas pëlqimeve të tyre, duke ia ndryshuar thelbin në një mënyrë degraduese për kulturën italiane, si dhe për mundin e talentin që ka kushtuar ajo skulpturë.
Corriere della Sera