Në mesditë, ekipi kampion i botës, Franca, zbriti në kryeqytetin e Shqipërisë, Tiranë.
Sapo u akomodua në hotel, trajneri i saj Didier Deschamps, thirri me urgjencë Presidentin e përjetshëm të Federatës Shqiptare të Futbollit, zotni Armando Dukën dhe i kërkoi një takim me Blendi Fevziun
Duka, duke qenë një njeri përgjithësisht i habitur, erdhi dhe u trash akoma edhe më shumë, me këtë kërkesë të çuditshme të trajnerit francez. Megjithatë, pas dy-tre minutash, ai e mblodhi vetën dhe tha:
– Nuk kemi futbollist me këtë emër zoti Deschamps. Këtu jeton vetëm një Blendi Fevziu, që është njeriu më i famshëm i këtij vendi, por që nuk ka lidhje me topin. Ka disa vjet, që përpara çdo panairi libri, ai bëhet edhe më i famshëm, për shkak se e shkruan librin më të mirë dhe më voluminoz të panairit, për 12 deri në 14 ditë.
– Për këtë shkak e duam, Monsieur Duka, si shkrimtar e duam! Kur u nisëm nga Franca, para se të shkonim në Moldavi, më shumë se gjysma e Parisit ziente për librin e Fevziut, “Tirana e Nonës”. Duam të takojmë patjetër këtë njeri. Kjo është edhe dëshira e madhe e të gjithë futbollistëve të ekipit tonë Kombëtar. Ndoshta kjo vjen ngaqë në Francë, akoma nuk është shkruar libri “Parisi i Nonës”.
– Do të përpiqem zoti Deschamps, por vështirë shumë është. Kam dëgjuar, që çdo ditë, nga mëngjesi deri në mesnatë, ai është non stop, tek Panairi i Librit. E ka mbërthyer lexuesi dhe nuk e lëshon, thonë. Të shohim, të shohim, ndoshta e realizojmë ndonjë gjë.
– Nëse nuk e takojmë dot, të paktën për mua dhe çdo futbollist francez, të lëshojë autograf tek libri “Tirana e Nonës”. Futbollistët e mi, duan ta takojnë patjetër sepse janë shumë të çuditur nga fakti, që Fevziu ka tri gjyshe. Si ka mundësi thonë ata, ne nga dy, Fevziu tre?! Ç’domethënë kjo?!
Dhjetë minuta pasi u nda nga trajneri francez, presidenti Duka, mori në telefon Fevziun.
– Hë Mondo, çkemi? – pyeti Fevziu nga ana tjetër e telefonit.
– Fevzo, kemi një situatë shumë të vështirë me ekipin francez. Çdo lojtar francez, kërkon të blejë librin tënd “Tirana e Nonës”. Kjo është e thjeshtë, dërgoja Shulkun dhe i blija, por ata duan patjetër autograf. Nuk ikim nga Shqipëria pa librin “Tirana e Nonës” me autografin e Fevziun, thonë! Ç’tju them?
– Nuk kam kohë Mondo, jam i mbytur deri në fyt. Ka plasur një lexues i madh dhe nuk më lë të lëviz asnjë milimetër nga panairi. Djersë i gjallë jam, në fillim mu mpi dhe pastaj mu tha dora nga autografet. Pastaj kam edhe një problem tjetër të madh. Prodhimi i parë i shtypshkronjës është në kopjet e fundit. Nuk e di kur do të vijë kontigjenti tjetër. Ditë e natë punohet dhe libri nuk bie në tokë.
– Bëj një përpjekje Fevzo të lutem! Se për dreq, këta janë edhe kampionë bote.
– Po bëj një lëshim të vogël Dukë, për ty, se po të ishte për ata, as ma ndjen fare. Dërgo Shulkun, t’i jap pesë kopje, një për Didierin dhe katër për yjet.
– Po ata yje janë të gjithë o Fevzo, – u përpoq Duka të përfitonte më shumë kopje.
– Jo, jo nuk kam asnjë sekondë kohë! Vetëm për katër yjet më të mëdhenj. Jepja Pogbasë, Mbapesë, Griezmanit dhe Hugo Loris! Kaq, më shumë s’mundem!
– Mirë Fevzo, mirë, po dërgoj Shulkun. Po për tre gjyshet si t’ju them? Se ata duan të dinë pse ti ke tre gjyshe, kur të gjithë kanë nga dy?! Si t’jua shpjegoj?
– Shpjegojua thjesht Mondo, se ti mezi rrotullohesh për këto punë. Me atë fis aq të madh sa kisha dhe kam unë, më takojnë pesë gjyshe, jo tre. Kupton? Kështu ju thuaj. Prit se kam dhe një gjë tjetër. Është një burrë këtu në krahun tim, që po shet librin e tij dhe nuk ja ble njeri, Edmond Tupja quhet. Është përkthyes i mirë, por libra nuk bën dot. Meqë ka vdekur Jusuf Vrioni, do marr Tupen, të përkthejë “Tirana e Nonës” në frengjisht dhe do ta dërgoj në Francë, qindra mijëra kopje. Aty mund ta blejnë dhe të gjithë fubollistët francezë. E kanë dhe të përkthyer, kupton?
– Kuptoj, – tha Duka dhe mbylli telefonin./TPZ.al/ Tej e këtej/