Juristi Romeo Karaj ka reagur përmes një statusi mbi konfliktin e artistëve dhe Ministrisë së Kulturës mbi Teatrin Kombëtar. Karaj shkruan se, Rama nuk mund të bëjë të njëjtin gabim, siç Berisha bëri duke emëruar Nard Ndokën në krye të Shëndetësisë, ndaj si artist nuk mund t’i lejojë vetes të deshtojë në lidhje me artin.
Postimi i plotë i Romeo Karajt:
Jo rastesisht Europa rilindi nepermjet artit dhe iluminimit.
Jo rastesisht rilindja e Europes sinjifikohet me Firencen dhe ata qe e bene te njohur Firencen, Leonardo, Donatelo, Mikelanxhelo dhe sidomos De Mediçet.
Nuk do të ishin promovuar keto vlera boterore pa supportin financiar te De Mediçeve.
De Mediçet, bankieret dhe kapitalistet e pare, e kuptuan se dhe vete kapitali ka nevoje per nje ringritje shpirterore dhe se ai nuk mund te zhvillohej ne mjedisin kafsheror te mesjetes se erret.
Keto fakte i di mire Rama, por jo stafi fshatar i tij.
Rama eshte artist dhe i njeh mire artistet, dhe shume prej tyre i kemi miq te perbashket.
Ata jane pjese e gjithsecilit prej shqiptareve, pasi arti, si forma me e larte e pervetesimit estetik te realitetit, eshte njekohesisht edhe mjalti i shpirtit dhe lezeti i tij.
Nuk mund dhe nuk dua t’a pranoj, qe Rama te beje te njejtin gabim si Berisha.
Berisha edhe pse mjek, emeroi si minister shendetesie Nard Noken.
Gje me te pafalshme per te nuk ka, dhe kjo nuk do koment.
Rama si artist, nuk mund t’i lejoje vetes te deshtoje ne lidhje me artin.
Nje plejade artistesh po iken dhe tjetra nuk po vjen.
Ku do katandisemi valle?
Ne dele mongole dhe t’a ushqejme shpirtin vetem me gallatat e parlamentit?
Kam patur kenaqesine e miqesise per vite te tera me Reshat Arbanen, Bujar Lakon, Timo Fllokon, Çim Xhepen etj, dhe me te njejtet ka zbukuruar kohen e tij edhe Rama.
Vertet ky eshte vleresimi per ta?
Ne filozofi nje komb qe nuk nxjerr figura simbole te artit te tij, trajtohet si turme e jo si komb.
Vertet do lejojme te behemi turme.
Rama shihe realitetin ne sy.
Rama, ata qe ke ne krah, servilet dhe lajkataret, jane pseudorealitet, dhe nje zero e madhe me bisht, pa pergjegjesi publike dhe historike.
Hidhi pa meshire aty ku e meritojne, ne koshin e plehrave, dhe behu zedhenes i vlerave te verteta.