Nga Akil Ylli
Kishim rene disi ne paqe, qysh kur Aleanca e Bashkuar e Karaduzve, e terrorizua nga komuniteti nderkombtare, se do ta ndeshkonin, duke e shpallur organizate e dhuneshme, urdheroj karaduzat te mblidhnin leckat me benzine e te gjitha rraqet rudimentare shperthyse, dhe ti depozitonin ne bodrumet e Shqupit. Vendim, i cili shenoj dhe perfundimin e Revolucioni te Molotoveve. Paqja qofte me te!
Ndoshta s’kane faj, ku i dihet. E kane ndjere te nevojshme, te marrin pak fryme. Tre dekada nuk jane shaka! C’kane hequr te ziiinjte! Te zite e ullirit kane hequr!
Imagjino, 30 vite jane goxha. Qe ne fillim te viteve 90, sapo ju zgjua xhindi i barbarizmit i fshehur ne DNA., ju turren pasurise se shqiptareve, per ti bere gjemen, te cilen e kishin vene me stermundim. Parulles ne”njeren dore kazmen e ne tjetren pushken”, i ndrruan njerin nga simbolet. Tani brohorisnin,”ne njeren dore kazmen e ne tjetren lopaten. Me te paren shkatrruan e germuan, ndersa me lopaten mbushen hambaret, me gjithçka te vlefshme. Pastaj, mbasi ndrruan kemishat, qe qelbeshin era dhi dhe zhduken goksimen e purrinit me ballantain e shampanje, veshen kostumin e zyrtarit, per te legjitimuar grabitjen. Rrofshin spahite e efendikojte e ri!
“Po mandej, a u qetsuan”? Care thu tina mer? Jo mer t’marte t’ligat Zoni tyyy, na xuni zollumi dopjo, ò mos i xont nota jarabi! Ma mir t’na kish funos zerzelja!
Si bjen fjale n’toke Zonit, vallahi! Me ate xhind qe kane brenda ata, bejne qametin kur kane pushtetin, me per dreq kur jane ne opozit! Plk e zeze, bjen n’pik te hallit robi, diten zgjedhjeve. Ktej m’dhem, ktej m’djeg!
Sidoqofte, mbas kercenimit nderkomtare dhe pas atij sprintit sfilites dramatik, te Sait Dollapit, sek. org. te Shqupit, pati shume prej atyre qe menduan, se do t’ishte mjaft e veshtire, tu mbante me, zgorda e bythes. Boll ma! Ca kane heke qyqaret!
Mirpo u zhgenjyem. Kishinm harruar tashme, qe vitet ikin, dhe ishte rritur brezi i dyte i karaduzave. Evolucioni ndikon, por sipas hapit te tij! Duhet durim!
Keto rreshta, nuk jane nje deklarate proteste, kunder manifestimeve, te çfare do lloji qofshin ato. Do t’ishte hall i madh, po te mos kishte te tilla. Por problemi qendron, kush i ben, si i ben, dhe per çfare i ben?
“Kush i ben”? Haxhi Qamili! Por ate e di dhe bufi or mik. Jane te sternjohur tash 30 vjet. Ju ka dale nami, deri ne fund te dynjase, ne Cinimaçin. I kane tromasur te gjithe!
“Si i bejne”? Allah, Allah! Lodren me te madhe qe kane perdore, ka qene tanku, dhe jo per efekt parade. Kurse te voglat, jane gure te madhesive te ndryshme, por jo per gjuajtur Shejtanin ne Qabe, dhe ndoj denator i t’vockel, qe qameti, si loder, ti len do gishta mangut.
“Po per çfare i bejne”? Per hajgare! Ka pas thane dikur i ndjeri Namik Hoti, se kur hyp karaduza maje kalit, s’ulet ma, pa ja fut pushk. I pari i qeveris sot, nuk mbane vrases ne dritaret e zyres, si dikur Qoftlargu, me ja plas plum ballit, kujdo qe i afrohej Kryeministris. Na ka qellu i bute. Pandaj ata, hala sillen si maje kalit!
Po ndryshe nga radhet tjera, brezin i dyte i karaduzave, i ka te gjtha gjasat, te mos kete jetgjatsine e baballarve. Numri tyre duket qartazi, qe eshte reduktuar ndjeshem. Tashti ngjajne, me te mbijetuarit e nje detashment te shpartallar ne beteje, qe ne terheqje e siper, çfryjne gjithe frustacionin e pafuqis. Si revolta e te denuarit me vdekje!
Jane lene jetim edhe nga baballaret e tyre, ngaqe i mbushin breket, vetem nga mendimi qe duhet t’ju bashkngjiten. Dhe s’kane faj, jane me karton te verdhe!
Te vetmit qe po perpiqen ti karikojne, me broçkulla energjitike, duke shpresuar qe andrra e mundimshme 7 vjeçare, do Dreqi, per kater muaj kthehet ne zhgjander, jane tellallet e stazhonuar te Antishtetit, qe kane mbipopulluar mediat. Z’guxon kush me i kundershtu, se i kcen kandari kumandarit, e t’lidh n’shtyll te turpit, si ne Mesjet!
Perfyteroni se çfare e ardhme flakeruese na pret, kur demokracis i kane dal per zot, ca te rinj me tu dhimt, prej formimit mizerabel. Mjafton te shohesh sqimem e holle te trasheguar, per çertifikimin e tribunit, Stresin, dhe at’here e kupton, perse jane versulur rrugeve te vendit, si aradhet e fundit te osmanllinjve. per te rivendosur rendin e ri Pushtetues, te ngritur me aq mund, nga baballaret tyre. Aferim ju qoft!
Sikur mos ti njihte askush, ndonjeri, i prekur nga vrasja e djaloshit, qe siç informon shtypi, ka per autor nje polic, qe ma e pakta eshte idiot, duke sforcuar veten, ndoshta, ndoshta, per hater t’shenjteris se Jetes, dhe mund gjente nje grimce arsye, po jo kauz, per tu hapur driten jeshile protestave nervoze, per disa minuta. Jeta, s’ka te pagume!
E dine te gjithe, debulesen e Shqupit per nekrofiline. Kur jane ne pushtet e kane kollaj, sepse armatosin taborret e karaduzave, dhe ne varsi te intensitetit t’epsheve makabre, qe ju provokon nekrofilia, urdherojne taborret te mbjellin te vdekur, aq sa nevojitet, per te shuar ethet vrastare. Nje pasion katastfofik, qe ju ka kushtuar shqiptarve, mijra te vdekur! Ndersa kur jane ne opozit, boshllekun e kobshem, e mbushin me fantazma. Por fantazmat jane fluide, nuk ngopin. Per te rimarr pushtetin, ju duhet gjak. Kufoma te freskta!
Mirpo kane mbetur nje grusht. Kellqet s’ju mbajne me. E vetmja zgjidhje, eshte te ndersejne bijte e tyre, karaduzat e brezit te dyte, qe te fitojne kurbanin e radhes. Sido qe t’jete, edhe neqoftese nuk ju mbaron pune kurbani, e perdorin si dru zjermit, per te mbajtur aktiv flakdanin e revolucionit, megjithse tashme, revolucionit i ka dek ora!
Te gjithe fshihen. U shky Repisti tuj thirr Preshidentin,”ulu priju popdhit tat te 2 marsit”. Ajet, me ke e ke, Preshidenti ashte pjerdh n’vesh! Stresi çau ferren, me makin deknish!